Van jongs af aan tekende en schilderde ze. Haar eerste “opdrachtgever” was haar oudere zus. Voor haar maakte ze tekeningen voor natuurkunde en scheikunde. Haar liefde voor het schilderen bleef lang onder de oppervlakte, maar had altijd een plek in haar leven, in haar hart. Na meer dan dertig jaar in de mode te hebben gewerkt heeft ze zich geheel op haar passie gestort. Ze ging als autodidact in de leer bij meerdere meesters in de schilderkunst en volgde studies in diverse technieken. Op de Academie Renshof heeft ze geleerd om met olieverf in de techniek van de gouden eeuw te schilderen. Momenteel schildert ze vrijwel uitsluitend in de lijn van deze vaardigheden en methode. Dat is naar de huidige stand van de techniek nogal arbeidsintensief, maar levert wel de hoge kwaliteit van werk op, waar ze naar streeft.
Thematiek
Dakmar Scholten schildert vooral realistisch. In het schemergebied tussen fijn- en bijna magisch realisme. Haar motieven komen uit gedachten, gevoelens en emoties. Vluchtige, vergankelijke momenten die op het doek een langer leven mogen leiden. Deze gedachten beschrijft ze bewust niet met woorden. Zoals ze zegt: “Als ik het met woorden had willen zeggen was ik wel schrijver geworden”. De kijker moet het zelf invullen. Sommige van haar thema’s, zoals de serie over de meestal jonge meisjes, smeken bijna om uitleg. Maar die geeft ze niet. Kan ze ook niet. Haar motief zit te diep verborgen in haar ruggengraat, van waaruit ze wordt genoodzaakt om dat te verbeelden wat op het schilderij verschijnt. Iedereen mag er het zijne van denken. En zal dat ook doen. Vooral de serie met meisjes stemt nadrukkelijk tot overdenking, roept de vraag op naar uitleg over dieper liggende psychische motieven. Daarom zijn ze ook zo pakkend, zo aangrijpend.
Dakmar Scholten schildert heel diverse onderwerpen en thema’s. Vogels, gebouwen, landschappen, fruit, mensen, bloemen en vazen vullen haar schilderijen. Toch is uiteindelijk elk van haar schilderijen terug te brengen tot het woord stil-leven. Haar stil-levens zijn aan de ene kant situaties waarbij het leven, de mens en het dier, uitdrukkelijk ontbreken, afwezig zijn. Zoals in de landschappen, de architectuur, de vazen, het fruit en de bloemen. Maar aan de andere kant bevat het situaties waarin die levens van mens en dier wèl uitdrukkelijk aanwezig zijn, maar de beweging is vastgelegd op één moment. Gevat in een stil-leven. Zó intens geschilderd als énig aanwezige leven in een uniek moment van oneindige stilte, dat het een stilleven wordt.
“To make a painting, all you need to do is take some paints, draw some lines and fill the rest up with feelings.”
MIJN LERAREN
Was mich bewegt
von Rainer Maria Rilke
Man muss den Dingen
Die eigene, stille,
ungestörte Entwicklung lassen,
die tief von innen kommt,
und durch nichts gedrängt
oder beschleunigt werden kann;
alles ist austragen –
und dann
Gebären…
Reifen wie der Baum, der seine Säfte nicht drängt
und getrost in den Stürmen
des Frühlings steht,
ohne Angst,
dass dahinter kein Sommer
kommen könnte.
Er kommt doch!
Aber er kommt nur zu den Geduldigen,
die da sind,
als ob die Ewigkeit vor ihnen läge,
so sorglos still und weit …
Man muss Geduld haben,
gegen das Ungelöste im Herzen,
und versuchen, die Fragen selber lieb zu haben,
wie verschlossene Stuben,
und wie Bücher, die in einer sehr fremden Sprache
geschrieben sind.
Es handelt sich darum, alles zu leben.
Wenn man die Fragen lebt,
lebt man vielleicht allmählich,
ohne es zu merken,
eines fremden Tages
in die Antwort hinein.